مملکت آنلاین، شاید یک گسست تاریخی در ابتدای انقلاب باعث شد بسیاری از مدیران و دولتمردان دردی به نام مسکن استیجاری را حس نکردند.خانه های
مصادره ای و سازمانی و دولتی خاص که غالبا دارای شرایط ویژه ای بودند همواره در اختیار این قشر قرار داشته است.حتی هنوز هم در خبرها گاهی می شنویم که فلان ویلا در شمال شهر تهران در اختیار فلان شخصیت است و فلان ویلا در لواسان و شمال کشور و …..
از سوی دیگر علاوه بر ناآشنا بودن این عزیزان با درد مستاجران در تامین منابع مالی و سختی های جابجایی سالانه،فرزندان و آقازاده هایشان و وابستگان سببی و نصبی این عزیزان در شغل شریف ساخت و ساز های خرد و کلان هستند و در پی یک لقمه نان حلالشبانه روز فعالیت می کنند!!
و همین ها مانع اصلی بر سر اخذ مالیات اجاره های نامتعارف و واحد های خالی هستند.
خلاصه اینکه خیلی امیدی نمی شود داشت که اوضاع اجاره نشینی توسط دولتمردان سامان یابد. از طرفی این روزها تقریبا هر مستاجری را می‌بینید از صاحب‌خانه‌اش و افزایش عجیب و غریب کرایه خانه گلایه دارد. خیلی از مستاجرها به ویژه در تهران به این نتیجه رسیده‌اند که حاشیه نشینی را انتخاب کنند یا راهی شهرهای کوچک‌تر شوند.
متاسفانه طرز تفکر صاحبخانه، برگرفته از شرایط جامعه است. آنها با خود می‌گویند در این شرایط مگر کسی به ما رحم می‌کند که ما هم به دیگران رحم کنیم؟ شرایط اقتصادی؛ انسان‌ها را تبدیل به گرگ‌هایی می‌کند که تنها به فکر حیات خود هستند و به دیگران و هم قبلیه‌ای‌های خود کاری ندارند.
معمولا در این شرایط قشر ضعیف که مستاجرها در آن قرار می‌گیرند، مجبورند برای رسیدن به آرامش به یک جای امن بروند و زندگی را انتخاب کنند که هزینه‌ای کمتر دارد و البته ای کاش درد فقط اجاره بود.
اما امروز در دنیا قانون های خوبی درباره اجاره نشینی هست. لازم نیست ما همه چیز را از اول بنویسیم. والله اگر همین قوانین آلمان یا هلند را رو به رو کپی کنیم و اجرایی کنیم وضع مردم بدبخت گرفتار بی سرپناه از این رو به آن رو می شود.در ادامه برخی را که از لابلای مطالب رسانه ها جمع آوری شده با همدیگر مرور می کنیم.
اجاره نامه نامحدود:
رابطه موجر و مستاجر در آلمان با اجاره‌نامه‌های «نامحدود» تنظیم می‌شود. صاحب خانه تحت هر شرایطی نمی‌تواند به قرارداد خاتمه دهد.
واحدهای مسکونی استیجاری با مدت زمان اجاره نامحدود وجود دارد. این واحدهای مسکونی مناسب سکونت خانوارها هستند و در قراردادهای مربوط به آنها تاریخ فسخ یا تاریخ اتمام زمان اجاره‌نشینی برای مستاجر مشخص نشده است. از این رو این قراردادها را می‌توان اجاره‌نامه‌های نامحدود معرفی کرد.
طولانی بودن زمان اجاره‌نشینی در یک واحد مسکونی از سوی عمده خانوارها نقش بسیار زیادی در کنترل التهابات قیمتی در بازار اجاره دارد. موجر نمی‌تواند در قراردادهای نامحدود اجاره مسکن برای مستاجر زمان تخلیه یا زمان خاتمه قرارداد تعیین کند.
بلند کردن مستاجر؟ تنها در شرایط خاص
قوانین اجاره‌نشینی در آلمان برای مستاجرها این حق را قائل است که با اخطار قبلی به صاحب خانه، به سکونت خود در واحد مسکونی استیجاری خاتمه دهد یا به اصطلاح قرارداد را فسخ کند. اما صاحبخانه تنها در شرایط خاص می‌تواند خاتمه اجاره‌نشینی خانوارهای ساکن در واحد مسکونی تحت مالکیت خود را اعلام کند.
اصناف و انجمن های محلی برای حمایت از مستاجر
انجمن‌های محلی برای حمایت از مستاجران با افزایش نامتعارف اجاره‌بها مقابله می‌کنند و مانع از افزایش نامتعارف نرخ اجاره می‌شوند.
اگر مستاجر فکر می‌کند صاحبخانه مبلغی بیش از حد درخواست می‌کند، می‌تواند ادعای صاحبخانه را زیر سوال برد و در برابر آن معترض باشد. در چنین شرایطی «انجمن مستاجران محلی» به اختلاف ورود کرده و داوری می‌کند.
شرایط فسخ اجاره به‌طور کامل در قرارداد اولیه تعیین شده است و هر دو طرف باید از قبل به یکدیگر اطلاع دهند. صاحبخانه برای اعلام قصد خود با شرایط دشوارتری روبه‌روست و مهلت اعلام فسخ قرارداد به تعداد سال‌هایی وابسته است که مستاجر در آن ملک ساکن بوده است.
سهم اجاره بها در سبد خانوار؟ ۲۳ درصد کمتر از میانگین جهانی
در این کشور نه تنها قوانین اجاره‌نشینی در نهایت به نفع مستاجران است بلکه سهم اجاره‌بها در سبد هزینه خانوارها به مراتب کمتر (حدود ۲۳ درصد) از بسیاری از کشورهای دیگر و حتی نرخ استاند‌ارد هزینه اجاره‌بها در دنیا است.
اما تهران:
هم‌اکنون هزینه اجاره‌نشینی در شهر تهران به طور متوسط بیش از ۷۰ درصد درآمد خانوارها و در سایر شهرهای کشور بیش از ۴۰ درصد است.
بسیاری از مستاجران بدلایل مختلف امکان مهاجرت به مناطق پایین تر یا شهرک های اطراف تهران را ندارند.و به ناچار از هزینه های آموزش و تفریح و پوشاک و مایحتاج خانواده شان می زنند تا سقف بالای سرشان را حفظ کنند و خدا می داند این سفره های خالی تا چه زمانی دوام خواهد آورد .
انتهای پیام/