دنیای ناامن ما
* محمد حیدری
مملکت آنلاین، در چند روز گذشته شاهد حمله روسیه به اوکراین بودیم، از چند ماه قبل و با ماجرای تمایل مقامات اوکراین به عضویت در پیمان ناتو تنش های بین دو کشور روسیه و اوکراین بالا گرفت؛ اوکراین کشور زیبایی که به «فرانسه» در اروپای شرقی معروف است.
ترکیب جمعیتی و فرهنگی اوکراین و پیوست های تاریخی آن با روسیه و جایگاه ویژه اش در شوروی سابق، همگی برای اینکه پیوستن به ناتو خط قرمز روسیه تلقی شود کفایت می کند.
از دلایل واقعی حمله روسیه و نقش مخرب آمریکا و خیلی کشورهای اروپایی که بگذریم، مردم اوکراین تقاص بازی کثیف را پرداخت کردند، بازی که برنده واقعی آن روسیه نیست.
پوتین در یک بازی دو سر باخت قرار داشت؛ چاره ای برای خود متصور نبود و اوکراین هم تصور می کرد با مطرح کردن تمایلش به پیوستن به ناتو و قول های مقامات اروپایی، فردایی بهتر را تجربه خواهند کرد.
دنیای امروز و موج سوم تحولات پست مدرنیسم، از جهان شکل جدیدی را ترسیم کرده است؛ در سال های گذشته یگانه یاغی سازمان ملل، آمریکا محسوب می شد و البته باقی کشورها ظاهرا متعهد به ساختار و قوانین شورای امنیت و سازمان ملل بودند.
اما امروز حمله روسیه به اوکراین فصل جدیدی از تحولات و مناسبات سیاسی و اجتماعی در جهان را رقم خواهد زد.
تقویت موج جدایی طلبان و قومیت گرایی و اقدامات یک‌جانبه قدرت های جهانی، فضای نا امن‌تری را ایجاد خواهد نمود.
تقویت ساختار دفاعی کشورمان و تقویت نیروی بازدارندگی تنها راه حفاظت از خودمان است، اوکراین، عراق یا افغانستان نبود که باور کنیم برای دنیا اهمیتی ندارد؛ اوکراین در قلب اروپاست و دروازه‌هایش به روی تانک های روسیه باز شد.
فردا چین ممکن است تایوان را هدف قرار دهد، اسرائیل ممکن است به بلندی‌های جولان یا لبنان بتازد، ترکیه به دنبال احیای امپراطوری عثمانی باشد و ....
تصور می شد دنیا در هزاره سوم میلادی جایی امن تر باشد و مرز های جهانی به دلیل رشد تکنولوژی کم رنگ شوند.
تصور می شد مرزهای سیاسی بازدارندگی نداشته باشند و آدم ها در یک جهان اما با زبان ها و فرهنگ های مختلف بتوانند تعامل بیشتری داشته باشند، متاسفانه بنیادگرایی‌ها و قومیت‌گرایی‌ها در کنار بازی کثیف آمریکا و سایر کشورهای قدرتمند در ناامنی دنیا سهم عمده ای دارند.
انتهای پیام/