حمایت از کودکان کار به سود خانواده‌ها است
فرخنده امیری
مملکت آنلاین، در جوامع امروزی که تقریبا تمامی جوانانمان به دلیل وجود کوید ۱۹ خانه‌نشین شده‌اند، کار کردنشان در سنین ۱۸ تا ۲۵ سالگی معظلی است که همه پدر و مادرها درگیر آن هستند.
از نظر جوان‌ها کار به معنای بهره‌کشی در ساعات طولانی، شرایط سخت و فرصت کم برای رشد است. اما گفتنی است که هرچند خودشان متوجه نیستند ولی کارهای انجام شده توسط آنها، نه تنها مضر نیستند، بلکه می تواند به رشد آنها کمک کنند.
برای این‌که بتوان افراد جوان را ترغیب به کار کرد، نخست باید از خود خانواده شروع کرد، بدین صورت که پدر یا مادر در قبال کار هرچند یدی یا ذهنی، دستمزدی را پرداخت کنند.
چنین شیوه‌ای شایستگی و اعتماد به نفس، رفتار و ارزش‌های فرهنگی را در جوانان، به عنوان اعضایی از جامعه، تثبیت می‌کند.
گفتنی است که بزرگ شدن مستلزم گسترش روابط فراتر از خانه است؛ کار در بیرون از منزل، معمولاً دامنه وسیع‌تری از امکانات را فراهم می کند؛ در این میان جوانان اغلب از جاذبه‌های اجتماعی به عنوان دلیلی برای جستجوی مشاغل موقت یا پاره وقت یاد می کنند.
در کار، آنها یاد می گیرند که چگونه با کارفرمایان و مشتریان درگیر شوند و چگونه مسئولیت را به اشتراک بگذارند.
تجربه کار در دوران کودکی و نوجوانی می تواند به درآمد و اشتغال در بزرگسالی کمک کند، به ویژه در مواردی که شامل یک حرفه یا تجارت باشد؛ یادگیری در محل کار، مزایایی را ارائه می دهد که موسسات حرفه ای مانند مدارس، اغلب در ارائه آنها ناکام بوده‌اند.
بنابراین اشتغال کودکان لزوما با ممانعت از آموزش، باعث تداوم فقر نمی شود.
در انتخاب اغلب مشاغل باید امید به آینده را در نظر گرفت، و با توجه به کار انتخاب شده، خطرات احتمالی و هزینه‌ها را به جوانان انتقال داد.
در پایان باید بگویم که به جای ایده بد جلوگیری از کار کردن کودکان، از کودکان کار نیز حمایت کنید تا برای دیگر کودکان و به‌ویژه جوانان، اطمینان حاصل شود که از کاری که انجام می دهند، حتی اگر با شکست‌های پی‌درپی مواجه شوند، یقینا سرانجام با سود بسیار روبه‌رو خواهند شد.
انتهای پیام/