تکنوفرانس بین والدین و کودکانمان را جدی بگیریم!
فرخنده امیری
مملکت آنلاین، یکی از مشکلات بزرگی که اکثر خانواده‌ها با آن روبه‌رو هستند تکنولوژی و فناوری است.
اکنون به میمنت وجود مدارس و دانشگاه‌های آنلاین، فناوری تا ریشه خانواده نفوذ کرده است و چه بخواهیم و نخواهیم با گسترش فناوری درساحت خانواده روبه‌رو هستیم؛ ماحصل ورود سریع فناوری ها بدون بسترسازی های مناسب، تنش های رفتاری در کودکان و نوجوانان را شدت بخشیده است.
مقدار ساعات حضور کودکان در فضای مجازی، سبب شده تا تعاملات والدین با فرزندان گسسته شود.
کلاس های مجازی و همه گیری تکنولوژی دنیای کودکان را دستخوش تغییرات فراوانی کرده، یقینا هیچ مطالعه و بررسی در رابطه با پیامدهای تغییرات سبک زندگی هم صورت نپذیرفته است .
گفتنی است که امروزه دنیا بر روی اثرات سبک زندگی جدید و ورود فناوری ها و توسعه زندگی دیجیتال متمرکز شده است؛ وقفه در تعاملات والدین و کودکان با حضور فناوری و و گسترش عناصر و ابزار دیجیتال در خانواده موجب پیدایش واژه "تکنوفرانس"شده است؛ حال این موضوع مشکل‌ساز است یا خیر، باید بررسی شود.
گزارش‌های موجود از ۱۷۰ خانواده، نشان می‌دهد که استفاده از فناوری دیجیتال و تکنولوژی در والدین کودکان با میانگین سنی ۳ تا ۴ سال بسیار بیشتر است، همین مهم در آینده سبب می‌شود که مشکلات دوران کودکی به مقطع سنی حساس نوجوانی نیز کشیده شود.
باتوجه به توسعه فناوری ها و رشد بکارگیری ابزار ارتباطی دیجیتالی، تلفن‌ها و تبلت‌های هوشمند و استفاده همز‌مان والدین و کودکان از امکانات فوق، مسایل تربیتی کودکان تحت شعاع چنین پدیده ای قرار گرفته است.
الگوپذیری کودکان از والدین و اتلاف زمان فراوان اعضای خانواده در شبکه های مجازی و بهره گیری از فناوری ها در طول روز به گونه ای گسترش پیدا کرده که کودکان گوی سبقت را از والدین ربوده‌اند .
گوشی های همراه و سایر دستگاه های ارتباطی، ارتباط چند سویه ای را بر قرار می کنند و نسبت به رادیو و تلویزون و سیستم های پخش قدیمی که یک ارتباط یک طرفه و قابل کنترلی را به نمایش می گذاشتند جذابیت بسیار زیادتری دارند.
اتصال این دستگاه‌ها با دسترسی آسان به محتوای اینترنت نامحدود، تعامل مردم را با یکدیگر متحول کرده است.
به رغم مزایای قابل توجه آن، مانند کار آفرینی و توسعه حمایت های اجتماعی و توانایی کار از راه دور، تحقیقات روانشناختی نشان داده که در پویایی اجتماعی -حضوری نیز اختلال برجسته‌ای ایجاد کرده است.
در همین‌جا باید بگویم که وقفه ایجاد شده در میان تعامل اجتماعی حضوری و غیر‌حضوری نیز "تکنوفرانس" نامیده می‌شود که به مرور سبب شده اعتیاد به اینترنت و رفتارهای مشکل‌ساز استفاده از تلفن همراه افزایش یافته و در ادامه مشکلات سلامت روانی مانند افسردگی، اضطراب و مشکلات اجتماعی به وجود بیاورد.
متاسفانه رفتارهایی مانند چک کردن ناخودآگاه گوشی در فواصل زمانی کوتاه، پایین آمدن آگاهی ذهنی و ضعیف‌تر شدن خود تنظیمی در روابط، اثر مخربی در زمینه فرزندپروری ایجاد نموده است.
والدین باید در استفاده از فناوری‌های دیجیتال کمیت و کیفیت را در نظر بگیرند؛ "در کنار بازی با تلفن همراه وقفه‌ای نیز ایجاد کنند تا تعاملات والدین کمتر و تاثیر فناوری در زندگی روزمره فرزند بیشتر نشود.
بهترین شیوه تربیتی کنترل تقاضای کودکان نسبت به استفاده از فناوری با پاسخگویی مناسب است، و البته افزایش آگاهی والدین نسبت به تکنولوژی، یقینا اثر مثبتی در مسایل تربیتی فرزندان خواهد گذاشت.
همانگونه که محدودیت هایی در زندگی روزمره کودکان در استفاده از فضای بیرون از خانه یا انتخاب دوستان و حتی نوع تغذیه روزانه کودکان وجود دارد باید به همان صورت محدودیت و نظارت جدی در استفاده از فناوری ها در برنامه کودکان اجرا شود؛رها سازی و عادی انگاری این مساله به بهانه حضور کودکان در منزل پیامدهای جبران ناپذیری خواهد داشت.
در شناخت رفتارهای نوجوانان و جوانان که بیشتر ناشی از تأثیرپذیری از شبکه‌های اینترنتی است نیز باید به شیوه تربیتی، ارتباط بین تکنولوژی و مشکلات رفتاری آن‌ها، سبک فرزندپروری و عوامل استرس‌زای خانوادگی رجوع کرد.
خانواده به عنوان مهم‌ترین نهاد اجتماع می تواند نقش پررنگی در کنترل پدیده های اجتماعی ایفا کند یادمان باشد فرصت ها را نباید دست کم گرفت؛ ساده انگاری و بیخیالی امروز می تواند گسست های اجتماعی را ایجاد نماید.
انتهای پیام/