تورم و افزایش فقر و حاشیه نشینی

به گزارش خبرنگار اجتماعی مملکت آنلاین، افزایش قیمت کالاهای اساسی این روزها هر روز بیشتر از روز قبل غوغا می‌کند، هر روز با اخبار گرانی چند قلم کالای اساسی روبرو میشویم‌، خبرهایی که حاکی از کاهش روز به روز قدرت خرید اکثر اقشار جامعه دارد.

علاوه بر مردم و رسانه‌ها، مجلس یازدهم که به تازگی فعالیت خود را شروع کرده، نسبت به گرانی و افزایش قیمت‌ها واکنش نشان داده است. دلار بالای ۲۰ هزار تومان و سکه بالای ۱۰ میلیون تومان و قیمت مسکن جزو لیست رویاهای دست نیافتنی است و ارزش یارانه مردم به دو دلار رسیده است، رایانه ای که حتی کفاف قبض آب و برق را هم نمی دهد.

این موضوع در حالی رخ می‌دهد که حداقل حقوق مصوب ‌امسال نزدیک به دو میلیون و ۶۰۰ هزار تومان رسیده است با این حساب حداقل مزد در ایران برای یک خانواده دونفره هم کافی نیست چه رسد خانواده های با دو فرزند و خانه اجاره ای و هزاران خرج ریز و درشت دیگر.

کاهش قدرت خرید مردم ‌اما گرفتاری ‌امروز و دیروز مردم نیست. سالهاست که اقتصادمان بیمار است و چالش‌های بزرگی برای تمامی اقشار جامعه به وجود آورده است. از مشکل بیکاری و وضعیت اقتصادی گرفته تا ناتوانی در ازدواج و تشکیل خانواده و ..... مشکلاتی که دایره وسعت آنها به زندگی شخصی شهروندان صدمات زیادی وارد کرده است

تورم دو رقمی یکی از بزرگترین و ریشه‌ای‌ترین مشکلات اقتصادی مان است که در حال حاضر با تشدید تحریم‌ها و سقوط صادرات نفت، اقتصاد نفتی ایران را درگیر کرده است.

بر اساس آخرین گزارش تریدینگ اکونومیکس که در ۲۰ خرداد‌امسال منتشر شده است، ایران جز ۱۰ کشور جهان با بالاترین نرخ تورم است. در این رده بندی ونزوئلا که از چهار سال پیش رکوددار نرخ تورم در جهان بوده، همچنان رکورد خود را حفظ کرده است.

این در حالی است که برخی همسایگان ایران در رده کشورهایی با کمترین نرخ تورم در جهان دسته بندی شده‌اند.

نرخ تورم بالا سالیان سال است که در ایران فقر ایجاد کرده است . تورمی که به دنبالش بیکاری، بسته شدن بسیاری از کارخانجات و تولیدی ها، فقر، فساد و مشکلات زیادی را در پی دارد.

این موضوع از دیدگاه بخش خانواده و سلامتی روانی خانواده دارای اهمیت زیادی است زیرا به دلیل کاهش توان خرید و فقر و تورمی که هر روز بیشتر میشود، درآمد خانواده ها در حال کاهش است و قدرت خرید افراد نسبت به ماه قبلش کاهش میابد. و به طبع مشکلات خانوادگی هر روز بیشتر می شود.

مجموع این گرفتاری‌ها باعث شده است که طبقه متوسط در ایران رو به زوال برود و فقر در کشور گسترش پیدا کند. بر اساس گزارش وزارت راه و شهرسازی حدود یک چهارم جمعیت کشور گرفتار بدمسکنی و حاشیه نشینی هستند که این معضل ناشی از کاهش قدرت خرید افراد در بازاری مانند مسکن و گسترش فقر بوده است. تورمی که باعث شده حتی بسیاری از مردم حتی توان پرداخت اجاره خانه خود را نداشته باشند و از این رو به حاشیه شهر کشیده شوند .

باید در نظر داشته باشیم‌ که بخش عمده‌ای از جامعه ایران را طبقه متوسط تشکیل می‌دهند که کاهش روزافزون درآمدهای آنها با افزایش شدید هزینه‌ها تناسبی ندارد. و حتی بسیار از اقشار جامعه حتی توان خرید واجبات زندگی را ندارند و هر روز بیشتر از قبل شرمنده خانواده خود هستند.

نیازی به تحقیق و بررسی و آمار گیری خاصی نیست و اگر کمی به بازار و فروشگاه ها و حتی سوپری های سر کوچه دقت کنیم متوجه می شویم که تمام شواهد حاکی از حرکت پرشتاب طبقه متوسط ایران به سمت فقر است.

فقر به طور کلی در دو حالت نسبی و مطلق ارزیابی می‌شود. در فقر مطلق فرد از عهده تامین نیازمندی‌های اساسی زندگی مانند سرپناه و مواد غذایی هم بر نمی‌آید. در فقر نسبی مسئله از دست رفتن استانداردهای زندگی و بهره‌مند نبودن از حداقل رفاه است که امروز شامل بخش بزرگی از طبقه متوسط ایران می‌شود. و مردم دیگه حتی توان خرید خورد و خوراک خود را هم ندارند .

به نظر می‌رسد با ادامه روند کنونی که چشم‌انداز روشنی برای برون رفت از آن وجود ندارد، و مردم هر روز نا امید تر میشوند و با توجه به بحران کرونا که بیکاری و رکود اقتصادی را تشدید کرده، سرنوشت بخش بزرگی از طبقه متوسط ایران سقوط به سمت فقر مطلق خواهد بود .

با وضعیت کنونی طبقه متوسط ایران به سمت طبقه فقیر و طبقه فقیر در فقر مطلق قرار می‌گیرد. فقری که به دنبالش بزهکاری، فساد، طلاق، سوتغذیه و به طبع حاشیه نشینی را در پی دارد.

بسیاری از صاحب نظران امر معتقدند  که عامل مهم ایجاد و گسترش حاشیه‌نشینی در کلانشهرها بطور عمده مشکلات اقتصادی و مهاجرت است. مردمی که با توجه به تورم و ناتوانی در ادامه زندگی به شهر دیگری مهاجرت میکنند و در حاشیه شهر های دیگر سکنی می کنند .

آنها فقر اقتصادی، فرهنگی، بهداشتی و آموزشی را نتیجه و دستاورد حاشیه‌نشینی ذکر می‌کنند و مهمترین راهکار برای کاهش و یا رفع این پدیده را تحول مهم در ساختارهای اصلی جامعه در ابعاد سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی می‌دانند.  

مشکلات بهداشتی از جمله شیوع بیماریها در مناطقی از استان که به لحاظ اقتصادی دچار فقر هستند به دلیل عدم توانمندی مالی برای تقویت ساختارهای فیزیولوژیکی بیشتر است .

ساکنان این مناطق چون به لحاظ اقتصادی و تامین معاش و هزینه‌های زندگی دچار تنگنا هستند خیلی به پروتکل های بهداشتی و مسائل مربوط به حوزه های پیشگیرانه دقت آنچنانی نمی کنند زیرا به لحاظ شرایط اقتصادی، شرایط مناسبی ندارند و اگر بخواهند هم توان پیشگیری و رعایت را ندارند . ساکنینی که بیشتر بیکار و در فقر شدید زندگی را می گذرانند .

به طبع آنچه مهم است این است که امروز شرایط اقتصادی جامعه ما به شدت دچار بحران است و جامعه یک التهاب خاصی را  تجربه می‌کند که روز به روز میزان تورم و برآمدگی آن بیشتر می شود که این به طبع باعث گسترش حاشیه‌نشینی شده است.

در این میان پرداخت یک میلیون تومان به افراد یارانه‌بگیر و یا ودیعه مسکن علاوه بر اینکه نتوانست دردی از دردهای افراد نیازمند را رفع کند زیرا تورم شدید بوده و غیر قابل کنترل شده و این مقدار پول نه تنها دردی از کسی وا نمی کند بلکه به معضل تورم در جامعه دامن می زند.

غیر از این هزینه‌ها و ملزومات زندگی در شرایط سخت کنونی ،  افراد هزینه بهداشت ودرمان و آموزش اضافه بر سازمان را نیز دارند که الان هزینه‌های آموزشی که یکی از معضلات جدید در این دوره به لحاظ شرایط کرونا و آموزش غیرحضوری است موجب شده که بسیاری از بچه‌ها از تحصیل بازمانده و یا دچار افت تحصیلی شوند زیرا دسترسی به دستگاه‌های الکترونیکی ندارند و نمی‌توانند گوشی و یا تبلت تهیه کنند.

هرچه افرادی آسیب و فشار بیشتری تحمل کنند، فقر در آنها بیشتر رشد می‌کند. در چنین بستری است که ما می‌بینیم طبقه متوسطی که در سال‌های قبل به دنبال بهبود شرایط زندگی خود و رشد اقتصادی بود، امروز به این مرحله رسیده که برای بقا تلاش کند و درآمدش کفاف هزینه‌هایش را نمی‌دهد. با تداوم رشد تورم، هر روز تعداد بیشتری از این افراد، با مشکلات و محدودیت‌های جدید مواجه می‌شوند. و هر روز مجبور میشوند یک قلم از ملزومات زندگی خود را حذف کنند.

گزارش: فرخنده امیری

انتهای پیام/