سپورغان ارومیه، روستایی فراموش‌شده
حسین واحدی
روستای تاریخی «سپورغان» علاوه بر باغات، دارای آثار تاریخی و خانه‌هایی قدیمی است که این ترکیب طبیعت و دست‌سازه‌های انسانی، نمایی زیبا به این روستا بخشیده است.
به گزارش مملکت‌آنلاین، شهر ارومیه به دلیل داشتن روستاهای زیاد و طبیعت منحصربه‌فرد خود قطعاً هر بیننده‌ای را شگفت‌زده خواهد کرد. شهری در حصار کوه‌های نعل‌مانند و باغات و دریاچه‌ای با امید احیای دوباره.
هرچند طی سالیان گذشته زمین‌های کشاورزی حاشیه باغ شهر ارومیه به مانند اکثر شهرهای ایران تخریب و مسکونی شده و یا تغییر کاربری داده است، اما هنوز هم روستاهای زیادی وجود دارند که می‌توان با تدابیر و برنامه‌ریزی مناسب و علمی و عملی آن‌ها را برای نسل‌های آینده نیز حفظ کرد و زندگی روستایی را زنده نگه داشت.
یکی از این روستاها، روستای تاریخی «سپورغان» (تلفظ محلی: سوپورقان) است که علاوه بر باغات، دارای آثار تاریخی و خانه‌های قدیمی نیز هست و این ترکیب طبیعت و دست‌سازه‌های انسانی، نمایی زیبا به آن روستا بخشیده است.
این روستا که در بیست کیلومتری جاده ارومیه - تبریز قرار دارد، با داشتن خانه‌های قدیمی با سردری‌های ساده زیبا و منحصر به فرد در شهر ارومیه، جلوه‌ای خاص به خود گرفته است.
برای رسیدن به روستای سوپورقان باید روستاهای بزرگی همچون «یورقون آباد»، «قارا بوغلو»، «آباجالی» و ... را که هر کدام آن‌ها نیز نیاز به توصیفی جداگانه دارند را پشت سر گذاشت. مسیری سرسبز و دیدنی که نمونه آن را فقط در شمال و شمال غرب ایران می‌توان مشاهده کرد. البته هوای ملایم و خنک ارومیه در فصل گرما باعث چند برابر شدن لذت مسافرت به این منطقه می‌شود. بعد از طی مسافتی تقریبا بیست کیلومتری به روستای سوپورقان می‌رسیم؛ روستایی که اکثر خانه‌های آن سردرهای جالب و دیدنی داشته و چشم هر مسافری را به خود جلب می‌کند. همه این سردرها دارای معماری شبیه به هم هستند. طاق‌هایی گرد، ستون‌هایی استوانه‌ای در دو طرف درب منزل، اشکال هندسی تشکیل‌یافته از آجرها و نیز داشتن دربچه‌ای کوچک در بالای درب‌ها از مشخصه‌های این سر درهاست.
برخی از این سردرها نیز شبیه به محراب مساجد می‌باشد. در دو طرف درب نیز سکوهای کوچکی تعبیه شده‌اند تا همسایگان در هنگام هم‌صحبت شدن روی آن‌ها بنیشنند. از ویژگی‌های دیگر این سر درها، آجرچینی‌های بالای طاق درهاست؛ این آجرها به طوری زیبا و ساده در کنار هم و به طور عمودی قرار داده شده‌اند.
لازم به ذکر است که اکثر خانه‌های این روستا دو طبقه ساخته شده‌اند و این نماهای سردری به آن‌ها زیبایی خاصی بخشیده است. بنا به اظهار اهالی روستا و کارشناسان، تاریخ این خانه‌ها نیز به دوران قاجار بر می‌گردد.
نظیر خانه‌های قدیمی روستای سوپورقان، در روستاهای همجوار همچون «یئنگه‌جه» و «آباجالی» نیز وجود داشت، که به مرور زمان اکثر آن‌ها جای خود را به خانه‌های نو امروزی داده‌اند. شایان ذکر است اگر مسئولین مربوطه استانی و همچنین خود مردم منطقه، توجه لازم را به این خانه‌های قدیمی نداشته باشند، این خانه‌ها و عمارت‌ها نیز مثل اکثر آثار تاریخی و قدیمی شهر به خاطره تبدیل خواهند شد. خانه‌هایی که در صورت تبلیغات مناسب و رسیدگی به وضعیت فعلی‌شان و بهره‌گیری از صنعت گردشگری و بوم‌گردی می‌توانند پای ایرانگرادان و جهانگردان را به این روستا باز کنند.