چغندر و خواص بی نظیر آن

به گزارش مملکت آنلاین، چغندر، مرکب‌القوی است و در منابع طب سنتی، برای آن هم درجات کمی گرمی و هم خنکی ذکر شده است؛ لذا گرمی و سردی، هیچ کدام غلبه ی واضح در این گیاه ندارند. نوع سیاه (قرمز تیره) و سفید دارد.

بهترین نوع آن، نوع شیرین و بدون ریشه ی آن است. نوع سفید، بیشتر اثر دارویی دارد؛ لذا برای اهداف درمانی، بهتر از نوع سرخ آن است. خود چغندر و جرم ‌آن، باعث درجاتی از یبوست ممکن است بشود.

زیاده‌روی در مصرف آن، ممکن است سبب تولید سودا و اصطلاحا، غلظت خون (تیرگی خون) شود، که البته، در مورد کارگران و ورزشکاران یا کسانی که کار بدنی زیاد دارند (کشاورزی، چوپانی و ...)، یک نکته ی مثبت و نیاز بدنی آن ها می باشد.

چغندر، حل کننده و از بین برنده ی رطوبت‌های سفت و مانده در بدن است که می‌تواند موجب انسداد مجاری داخل اعضا شود. به عنوان مثال، می توان به مجاری داخل کبدی، مجاری صفراوی، مویرگ های کوچک قلب و گوارش و... اشاره کرد؛ لذا، منجر به پاکسازی اعضا و بدن و بهبود عملکرد آن ها می شود. به همین دلیل، به آن، اصطلاحا مفتح (بازکننده) نیز می گویند.

در برخی کتب طب سنتی آمده است که اگر سر را با آب چغندر بشویند، برای شوره مفید است (دقت کنید اول روی قسمتی کوچکی از سر امتحان شود).

همچنین، ممکن است ایجاد نفخ کند، یعنی کسانی که معده ضعیف دارند باید احتیاط کنند و به طور خام اصلا نخورند بلکه به صورت کاملا پخته شده و شیرین شده مصرف شود.

چغندر در کل، غذاییت زیادی ندارد، اما محکم کننده و استحکام‌بخش است؛ پس، نمی‌توان آن را جایگزین غذا نمود؛ لذا در رژیم‌های لاغری، می‌توان برای سیر کردن شخص و از طرفی تقویت اندام ها، از آن استفاده کرد.

چنان چه چغندر به صورت پخته میل شود، میل جنسی را تقویت می‌کند. در کل، ساقه و برگ این گیاه، از خود گیاه مفیدتر است و اگر همراه با مقداری سرکه و خردل پخته شود، عوارضش کمتر می‌شود و بازکننده انسدادهای درون طحال هم هست (افرادی که دچار انسدادهای طحال هستند، از درد زیر پهلوی چپ، خصوصا هنگام تند راه رفتن رنج می‌برند).

مصرف چغندر خود به  تنهایی، مخصوصا در مقادیر زیاد یا نپخته، با افزایش تولید سودا، منجر به انسداد مجاری داخل طحال و بزرگ شدن و تورم این عضو می گردد.

همچنین، این گیاه برای رفع التهابات کلیه و سوزش مقعد نیز مفید است. آب چغندر نیز،  قابل مصرف است و برای دفع بلغم و رطوبت‌های زاید (که یکی از نشانه های آن تورم و درد مفاصل، مخصوصا در فصول سرد ) مفید است؛ لذا، سبب بهبود برخی از انواع درد مفصل و نیز نقرس می شود. چکاندن آب آن در بینی برای خارج کردن مواد زاید سینوس ها و ترشحات سر و مغز مفید است و می‌تواند با همین مکانیسم، منجر به رفع سرخی چشم، سردرد و لرزش‌های سر و بدن بشود. چکاندن آن در گوش، همراه با روغن بادام، برای برخی انواع درد گوش نیز می‌تواند مفید باشد.

از برگ چغندر به صورت پخته، می‌توان روی مناطق دچار سوختگی و یا جوش‌های پوستی به صورت ضماد استفاده نمود. همچنین، ضماد برگ خام آن، جهت برخی از بیماری‌های پوستی و مفصلی، گاها همراه عسل توصیه شده است.

مصرف آن با حنا، برای بهبود کیفیت و تقویت موها توصیه شده است. اگر برگ آن، همراه با روغن بادام روی قسمت‌هایی از بدن که ورم مزمن دارد، قرار داده شود، ممکن است باعث تحلیل رفتن ورم‌ها گردد.

همچنین اشاره شده است از آب چغندر، در ترکیب برخی محلول‌های حقنه (تنقیه) استفاده می‌شود (برای رفع التهابات روده و مشکلات مربوط به آن).

برای ترک‌خوردگی پوست دست و پا (که در فصول یا اقلیم های سرد و خشک شایع است) می‌توان دست و پا را در آب برگ پخته شده و نیم‌ گرم آن قرارد داد و به طور ملایم، ماساژ داد که بسیار مفید است.

انتهای پیام/